Այս շաբաթ լրագրողները հաջողեցին ափերից հանել նախարարներին, որոնցից մեկը պարզապես նյարդայնացած խոսքերի տարափ տեղաց ի պատասխան, իսկ մյուսը ինքնատիրապետումը կորցրեց բառացիորեն` խլելով լրագրողի ձայնագրիչը:
Եթե կարծում եք, որ լրագրողները նրանց հիշեցրել են իրենց խոստացած ու չկատարած գործերը կամ երեսներով են տվել իրենց ոլորտներում վերջիններիս յուրացումների կամ չարաշահումների մասին տեղեկությունները` մեկնաբանություն կամ պարզաբանում խնդրելով, չարաչար սխալվում եք: Նրանք, ինչպես ձևակերպել էր մի ընթերցող իր մեկնաբանությունում «իբր թե ղժժում են»: Տրված հարցերի բնորոշումն էլ ընթերցողի մեկնաբանությունում կա. այն մի քիչ կոպիտ է՝ գործընկերների մասին մեջբերելու համար: Կոպիտ է, բայց՝ դիպուկ:
Ի՞նչ ենք անում լրագրողներս, երբ ամենօրյա վազքի մեջ ու ամեն Աստծո օր սենսացիոն արտադրանք/ներ տալու՝ գլխավոր խմբագրի պահանջների դամոկլյան սուրը՝ գլխներիս վրա, ժամանակ և ուժեր չեն մնում պատշաճ կերպով պատրաստվելու լուսաբանելիք յուրաքանչյուր ոլորտի կամ միջոցառման մասին: Կարդալ ավելին –»
