Պայմանական՝ ահա թե ինչ բառ է անհրաժեշտ լինում կիրառել, երբ օրենքը լռում է:
Անցնող շաբաթում ներկայացվեց Երևանի մամուլի ակումբի՝ Հայաստանի հեռարձակվող ԶԼՄ-ներում Երևանի ավագանու 2013թ. մայիսի 5-ի ընտրությունների և հետընտրական գործընթացների լուսաբանման մշտադիտարկումը: Զեկույցում հենց պայմանական բառով են բնորոշվում բոլոր այն դրվագները, որոնք խախտում կոչել հնարավոր չէ միայն այն պատճառով, որ դրանք ձևականորեն՝ օրենսդրորեն կարգավորված չեն: Կարդալ ավելին –»
Մոտավորապես 15 տարի առաջ հայաստանյան լրագրողներից մեկն ասաց, որ մի օր ինքը գնալու է լուսաբանելու ՀՀ կառավարության նիստը կամ դրան հաջորդող ճեպազրույցը, իսկ վերադարձին գրելու է այն մասին, թե ինչ հոյակապ շենքում է աշխատում ՀՀ կառավարությունը և շարադրելու է շենքի և դրա ճարտարապետական հորինվածքի պատմությունը, ճարտարապետների կենսագրությունները: Սա՝ իբրև ակցիա, բողոքի ձև՝ կառավարության աշխատաոճի, պետական պաշտոնյաների հակաօրինական գործողությունների և նրանց կայացրած որոշումների՝ «կյանքից ու աշխարհից կտրվածության» դեմ:
Համաձայնեք՝ բողոքի մի տեսակ ինտելիգենտ և «միայնակ» ձև էր մտածված: Դրա արդյունավետությունը թերևս կլիներ գրեթե զրոյական կամ այսօրվա լեզվամտածողությամբ՝ որ ի՞նչ: Կարդալ ավելին –»
ԵՄԱ Ամփոփագրի այս թողարկումը ծրագրավորվում էր որպես հիմնական թեմա ունենալ հայաստանյան լրատվական դաշտի անցնող շաբաթվա այն վրիպումները, որոնք ոմանց կարծիքով վրիպում էին, ոմանց կարծիքով՝ լրագրողի անմիջական պարտականության արդյունք: Այսինքն վրիպումներ՝ պայմանական, հնարավոր, վիճահարույց, համենայն դեպս լրագրողական համայնքի և լրատվության ոչ անտարբեր սպառողների համար՝ ոչ միանշանակ: Այսինքն «վրիպումներ» վրիպումները: Կարդալ ավելին –»