Բարոյական վնասի, վիրավորանքի և զրպարտության համար ԶԼՄ-ների պատասխանատվության խնդիրները մշտապես լինելու են հասարակության ուշադրության կենտրոնում: 

Անցնող շաբաթում ԱԺ-ում վիրավորանքի և զրպարտության համար ԶԼՄ-ների ֆինանսական պատժաչափը մեղմելու մասին քննարկումների ժամանակ հնչեց մի արտահայտություն: Հեղինակի հավաստմամբ, դա իրավագիտության մեջ  ընդունված հասկացություն է: Նույնիսկ եթե այդպես է, այնուամենայնիվ, լրագրողական համայնքը պետք է որ առնվազն «լսեր» ԱԺ պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահի արտահայտությունն այն մասին, որ պատիժը պետք է լինի «ցավոտ և շոշափելի»: Իհարկե, պատգամավորը նաև «բացել է» իր այդ միտքը՝ քիչ թե շատ մեղմելով այդ արտահայտությունները.«Նման պատիժը պետք է ունենա կանխարգելիչ նշանակություն, սակայն չոչնչացնի լրատվամիջոցին»:

Ողջամիտն էլ հարաբերական հասկացություն է

Հատկանշական է, որ այս երկու «տերմինները»՝ ցավոտ և չոչնչացնող, կիրառվում են պատիժ տերմինի համար: Անգամ ֆինանսական իմաստով, անգամ՝ հանուն պատկերավորության, բայց այս արտահայտության կիրառումը թերևս անուղղակիորեն բացահայտում է հատկապես իշխանական օրենսդիրների ՝ ԶԼՄ-ների համար հնարավորինս առավելագույն պատժաչափ կիրառելու կապույտ երազանքը:

2010 թվականին վիրավորանքն ու զրպարտությունը ապաքրեականացնելուց հետո շատերի կապույտ երազը՝ ոչնչացնել իրենց հասցեին կիսաթթու խոսք ասած լրատվամիջոցներին, մնաց անկատար. կտրուկ նվազեցին ինչպես ԶԼՄ-ների դեմ դատական գործերի թիվը, այնպես էլ՝ եղածներով ԶԼՄ-ներից նյութական փոխհատուցման շեմը: Ինչպես երևում է, այս հարցը շարունակում է անհանգստացնել հայաստանյան քաղաքական և հասարակական դաշտին: Եվ եթե ընդդիմադիր քաղաքական գործիչները ցանկանում են այդ պատժի չափը սահմանել ոչ թե նվազագույն աշխատավարձի հազարապատիկի, այլ գոնե՝ հարյուրապատիկի չափով, ապա իշխանականները եղածն էլ «ողջամիտ» են համարում:

Իսկ բարոյական վնա՞սը…

«Հակառակի նման» Սահմանադրական դատարանը դրանից մի քանի օր առաջ էր կայացրել որոշում, համաձայն որի ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 17-րդ հոդվածի 2-րդ մասը, «այնքանով, որքանով բարոյական վնասը չի դիտում որպես վնասի տարատեսակ և չի ապահովում բարոյական վնասի փոխհատուցման հնարավորություն՝ արգելափակելով անձի՝ դատարանի մատչելիության և արդար դատաքննության իրավունքների արդյունավետ իրացումը», ճանաչվեց ՀՀ սահմանադրությանը հակասող և անվավեր:

Ինչքան էլ հակասահմանադրական ճանաչված, սակայն Քաղաքացիական օրենսգրքի այդ մասը կդադարի գործել 2014թ. հոկտեմբերի 1-ին: Իսկ մինչ այդ անհրաժեշտ կլինի մշակել բարոյական վնասի ինստիտուտի  կիրառման շրջանակները և հիմքերը, բարոյական վնասի դիմաց նյութական փոխհատուցման սահմանման հստակ մեխանիզմները և այլն: Փորձագիտական կարծիք կա, որ այն կբարձրացնի ԶԼՄ-ների պատասխանատվությո՛ւնը:

Բարոյական վնասի համար նյութական փոխհատուցման այս նյութականացումն, ինչ խոսք, մի կողմից կնպաստի մարդկանց անձնական կյանքի իրավունքի պաշտպանությանը, սակայն մյուս կողմից էլ գուցե նոր մահակի դեր ստանձնի ԶԼՄ-ների համար: Եթե անգամ՝ ոչ մահակ, ակնհայտ է, որ այն առնվազն զգուշության առավել բաձր շեմի պատճառ կդառնա լրատվամիջոցների համար: Միայն թե այդ զգուշությունը ինքնագրաքննության չհասնի:

Նկարը՝ http://media.am կայքից: