Archive for the Խոսքի ազատություն Թեմա

ԲՈՂՈՔ՝ ԽՈՍՔՈՎ ԵՎ ԱՌԱՆՑ

Մոտավորապես 15 տարի առաջ հայաստանյան լրագրողներից մեկն ասաց, որ մի օր ինքը գնալու է լուսաբանելու ՀՀ կառավարության նիստը կամ դրան հաջորդող ճեպազրույցը, իսկ վերադարձին գրելու է այն մասին, թե ինչ հոյակապ շենքում է աշխատում ՀՀ կառավարությունը և շարադրելու է շենքի և դրա ճարտարապետական հորինվածքի պատմությունը, ճարտարապետների կենսագրությունները: Սա՝ իբրև ակցիա, բողոքի ձև՝ կառավարության աշխատաոճի, պետական պաշտոնյաների հակաօրինական գործողությունների և նրանց կայացրած որոշումների՝ «կյանքից ու աշխարհից կտրվածության» դեմ:

Համաձայնեք՝ բողոքի մի տեսակ ինտելիգենտ և «միայնակ» ձև էր մտածված: Դրա արդյունավետությունը թերևս կլիներ գրեթե զրոյական կամ այսօրվա լեզվամտածողությամբ՝ որ ի՞նչ: Կարդալ ավելին –»

ՎՐԻՊՈՒՄՆԵ՞Ր, ԹԵ՞ ՄԻՏՈՒՄՆԵՐ

ԵՄԱ Ամփոփագրի այս թողարկումը ծրագրավորվում էր որպես հիմնական թեմա ունենալ հայաստանյան լրատվական դաշտի անցնող շաբաթվա այն վրիպումները, որոնք ոմանց կարծիքով վրիպում էին, ոմանց կարծիքով՝ լրագրողի անմիջական պարտականության արդյունք: Այսինքն վրիպումներ՝ պայմանական, հնարավոր, վիճահարույց, համենայն դեպս լրագրողական համայնքի և լրատվության ոչ անտարբեր սպառողների համար՝ ոչ միանշանակ: Այսինքն «վրիպումներ» վրիպումները: Կարդալ ավելին –»

ՇԱԲԱԹՎԱ ՀՆԱՐԱՄՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ ԵՎ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ

Մամլո չտեսությո՞ւն

ԵՄԱ Ամփոփագիրը Երևանի ավագանու ընտրություններից առաջ մեջբերել էր հայաստանյան քաղաքական գործիչներից մեկին. «Եթե հնարավոր լիներ Երևանի ավագանու ընտրությունների ժամանակ ընտրատեղամասերում ունենալ գոնե մեկ լրագրող, ապա դա թույլ կտար հնարավորինս խուսափել ընտրակեղծիքներից»:

Ամփոփագիրը դրանից եզրակացրել էր, որ հասարակությունը լրագրողներից միայն տեղեկություններ չի ակնկալում: Նկատի ունենալով, որ ընտրությունների լուսաբանման հնարավորություն ունեցող այս մասնագիտության ներկայացուցիչները իրենց անմիջական գործն անելիս կամ պարզապես միայն ներկայությամբ, ակամայից զգաստության, սթափության և զգոնության կխթանեին ընտրական գործընթացի բոլոր մասնակիցներին: Կարդալ ավելին –»