Տարօրինակ զուգադիպությամբ հայ և համաշխարհային լրատվամիջոցները լրագրողական էթիկայի տեսանկյունից եթե ինչ-որ խայտառակ բան են անում, ապա դա տեղի է ունենում միաժամանակ: Այս շաբաթն այդ առումով բացառություն չէր: Կարդալ ավելին –»
Անցնող շաբաթում Հայաստանի և Վրաստանի ԶԼՄ-ները մի քանի բացահայտումներ կատարեցին: Ավելի ճիշտ, ինչպես և կարգն է, բացահայտումները նրանք չէ, որ կատարեցին, նրանք ընդամենը հասարակությանը հասցրին կարևոր իրադարձությունների մասին տեղեկությունները: Դրանք հետաքրքիր էին ոչ միայն ինքնին, այլև իրենց թողած արձագանքներով, ազդեցությամբ և հետագա զարգացումներով:
Եւ այսպես. լրատվամիջոցը գրեց ի վնաս Հայաստանի բնապահպանության նախկին նախարարի՝ ամերիկյան դատարանի կայացրած վճռի մասին:
Նախկին պաշտոնյան և ներկա պատգամավորը ի լուր աշխարհի հայտարարեց, որ առաջին անգամ այդ մասին իմացել է այդ լրատվամիջոցից: Մի կողմ թողնենք այն, որ հետագայում տեղեկություններ հրապարակվեցին այն մասին, որ նա դատարանից ծանուցումներ ստացել էր և ամենևին էլ ԶԼՄ-ներից չի տեղեկացել այդ մասին:
Դիտարկենք այն իրավիճակը, երբ մարդն անմեղ-անմեղ իր տանը նստած հանկարծ մի տեղ կարդում է, որ ինքը մեծ դրամագլուխ վճարելու պարտավորության կարող է ենթարկվել: Կարդալ ավելին –»
Հայաստանյան լրատվամիջոցներն ընդհարապես շատ օրինաչափություններ են խախտում, իսկ վերջին ընտրությունների ժամանակ մոռանալ տվեցին այն տեսությունը, համաձայն որի ցանկացած ընտրությունների ժամանակ առավելագույն սրությամբ դրսևորվում են ընտրությունների միջև՛ ընկած ժամանակահատվածի միտումները:
Որքան հեռանում են խորհրդարանական ընտրությունները, այնքան ակնհայտ է դառնում, որ հայաստանյան ԶԼՄ-ները, (հատկապես՝ հեռարձակող), ավելի ճիշտ նրանց փոխարեն՝ ուրիշը, որոշել էին, որ հնարավորինս հավասարակշիռ և չեզոք լինելու են միայն նախընտրական շրջանում: Դրանից հետո նրանք, հետևաբար և իրենց հաղորդած տեղեկությունները այնպիսին են, ինչպիսին դրանից առաջ էին՝ կողմնակալ, երբեմն՝ բևեռացվածության աստիճանի միակողմանի, իսկ եթերի թույլտվություն ունեն միայն «ընտրյալները»: Կարդալ ավելին –»