Ինչպես աշխարհում գրեթե ամեն մի նորարարություն, առցանց լրատվամիջոցներն էլ զարգացման տարբեր տեմպեր են ունենում մայրաքաղաքում և մարզերում:
Անցնող շաբաթում դա առավել ակնառու դարձավ՝ արդեն տասը տարի Հայաստանում նշվող Հայ մամուլի օրվա կապակցությամբ:
Դասակարգված հոդվածներ խոսքի ազատություն
Հայաստանյան ԶԼՄ-ները, որ բուռն քննարկում են սերիալների կրիմինալածին և այլ թերություններ, հարթակ են դառնում դաժանություն և սարսափ պարունակող տեսարանները դատապարտող մտավորական և այլ մասնագիտությունների տեր մարդկանց համար, հանկարծ ու հանգիստ այս շաբաթ ցուցադրության հանեցին աֆղանական քաղաքում անհավատարմության մեջ մեղադրվող մի կնոջ գնդակահարության սահմռկեցուցիչ տեսաշարը:
Այդ տեղեկությունն, ի դեպ, հնարավոր էր և ներկայացնել քիչ ավելի մեղմ, ինչպես դա արեցին մի շարք լրատվամիջոցներ:
Հնարավոր է իհարկե, որ լրատվության մի սպառողի համար այդ տեսաշարը կարող է լինել սահմռկեցուցիչ, մյուս սպառողը հոնքն էլ չշարժի: (Այստեղ է, որ հիշում ենք նման տեսարանների համար չափորոշիչների մշակման անհրաժեշտությունը. ուղղակի սա այլ թեմա է):
Այնուամենայնիվ դաժան մահապատժի իրական տեսագրությունը իր հնարավոր ազդեցության մասշտաբով հազիվ թե զիջի, եթե չգերազանցի, բեմադրված դաժանության տեսարաններին: Մինչդեռ լուրերի շարքում այս կադրերը մնացին աննկատ՝ առանց ծնունդ տալու բարոյախրատական թեմաներով նամակագրության հերթական նմուշին: Կարդալ ավելին –»
Կամ գրաքննություն` կարգով, օրենքով
Հաշվի առնելով 2008թ. մարտի 1-ի փորձը, իշխանությունները ընտրություններին ընդառաջ հնարավոր է կատարելագործում և օրինակացնում են գրաքննությունը՝ ներառելով դրա ամենախիստ դրսևորումը՝ լռեցնելը, եթե հանկարծ դա էլ պետք գա: Համենայն դեպս, լրագրողներին նման մտահոգությունների տեղիք են տալիս անցյալ շաբաթ առավել շատ քննարկվող հետևյալ երկու փաստերը՝ ՀՀ ԿԸՀ-ում լրագրողների հավատարմագրման կարգը և Արտակարգ դրության պայմաններում սահմանադրական կարգը պաշտպանելուն ուղղված օրենսդրական փոփոխությունների փաթեթի ընդունման պարտադրանքն ինքնին և «Արտակարգ դրության իրավական ռեժիմի մասին» օրենքի բովանդակությունը: